Małe dzieci nie rozumieją pojęcia czasu, żyją tym, co jest tu i teraz. Z tego powodu silnie przeżywają niedogodności związane ze zmianami jakie wywołuje choroba nowotworowa, która pojawiła się w rodzinie. Trudno jest im zrozumieć słyszane pojęcia i zachowania dorosłych, przecież dopiero się uczą, ale doskonale wyczuwają zmiany nastroju, przeżywany przez rodzica niepokój, czy słabszy dzień związany z kolejnym etapem leczenia. Często to, co dotychczas było znane i podporządkowane pod ich potrzeby, musi ustąpić miejsca rozwiązaniom dostosowanym do obecnych możliwości rodziców i opiekunów. Zmiany rytmu dnia, nieobecność dorosłych, rozmowy pełne silnych i trudnych emocji – szczególnie destabilizują ich poczucie bezpieczeństwa.
Najmłodsi nie potrafią jeszcze zapytać „mamo, tato co się dzieje?”, ale obserwując ich zachowanie można zobaczyć jak przeżywają napięcie. Małe dzieci często nie chcą, aby wypuszczać ich z objęć, tracą apetyt, budzą się w nocy i wędrują do łóżka rodziców. Nierzadko w takich okolicznościach robią krok w tył – ponownie potrzebują pieluchy, chociaż wydawało się, że umiejętność samodzielnego siadania na nocnik została już doskonale opanowana. Zdarza się, że ich zachowanie zmienia się, stają się bardziej płaczliwe, rozdrażnione, bywa, że bardziej pobudzone i agresywne. Często gryzą, kopią, niszczą przedmioty. Zmęczeni dorośli interpretują te zachowania jako „niegrzeczne”, ale tak naprawdę mogą one świadczyć o przeżywanym przez najmłodszych napięciu i lęku. Szczególnie dramatyczne dla najmłodszych są rozstania, a dla rodziców spojrzenia pełne łez i pragnienie aby za wszelką cenę zostali jednak w domu.
Kiedy w rodzinie choruje jeden z jej członków – choruje cała rodzina, także najmłodsi przeżywają trudności związane z podporządkowania życia wymaganiom jakie narzuca proces leczenia.
Projekt „Idzie rak nieborak, czyli jak rozmawiać z dziećmi, kiedy rodzic ma raka” powstał po to, by wesprzeć rodziców i opiekunów, na każdym etapie chorowania, by potrafili wesprzeć swoje dzieci niezależnie od ich możliwości rozumienia, (projekt zakłada udział rodziców w wieku od 0 do 6 roku życia, co ważne będziemy także rozmawiać o starszym rodzeństwie – oni także przeżywają na swój sposób to co dzieje się w rodzinie).
W trakcie warsztatów będziemy pracować nad tym, jak pomóc budować w rodzicach akceptację i zrozumienie dla przeżyć dziecka i jak pomóc wyznaczać bezpieczne granice, tak by choroba nie „zabierała” radości czerpanej z zabawy i wspólnie spędzanego czasu. Warsztaty mają pomóc rodzicom odnaleźć zasoby i konkretne narzędzia do poradzenia sobie ze stresującą sytuacją, którą „nakłada” na rodzinę choroba nowotworowa na każdym z jej etapów.
Warsztat organizuje: Warszawskie Centrum Psychoonkologii
Termin: 3.12.2016, g. 9:30 – 17
Miejsce: Warszawa (centrum)
Kontakt: 574 686 444 lub mail: warsztatywcp@gmail.com
