Kochani, niemożliwe nie istnieje! 

Na początku ogromnie Wam dziękuję za to, że jesteście! Dzięki Waszemu wsparciu, Waszym wpłatom i Waszym cudnym serduszkom mogłam rozpocząć terapię abemacyklibem. Bez Was nie byłoby to możliwe! ❤️ Bardzo dziękuję! ❤️ 

Pierwszy kwietnia tego roku to data, która dla wielu chorych na raka piersi jest bardzo ważna i długo wyczekiwana. Od tego dnia, między innymi dla mnie, abemacyklib jest refundowany! Dalszą terapię tym lekiem mogę kontynuować w ramach refundacji. Dzięki temu zebrane środki będę mogła przeznaczyć na rehabilitację, leki i wyroby medyczne, dojazdy do placówek medycznych. Byłby to kolejny krok w stronę poprawy mojej codzienności. 

„Każda radość, którą niesiemy innym zawsze do nas powróci” (Z.M. Raudive)
Ściskam mocno i bardzo dziękuję ❤️ 

Dagmara🍀 

***

Tych kilka zdań o mnie ma uratować moje życie… Jestem Dagmara.

Wszystko zaczęło się w sierpniu 2023 roku. Pamiętam, że było piękne lato. Dzień, w którym słodkie zwykłe życie wśród bliskich zmieniłam na to sterylne, szpitalne, daleko od beztroski. Tak jest do dziś.

Zachorowałam na raka. Zajął piersi i węzły chłonne. Niemal od razu podano mi chemioterapię. Później przeszłam mastektomię (czyli usunięcie) obu piersi i wycięcie węzłów. Teraz czeka mnie radioterapia.

„Chemia” nie usunęła wszystkich komórek nowotworowych. By całkowicie się ich pozbyć, muszę przyjąć nierefundowany lek Abemacyklib. Terapia kosztuje aż 150 tysięcy złotych. Nie jestem w stanie sama jej opłacić.

Ciężko mi pisać o sobie, bo nigdy nie myślałam, że punktem odniesienia będzie moja choroba. Mam dorosłego syna Mateusza, 12-letnią córkę Asię i wspaniałego męża Krzysztofa. Uwielbiałam pracować z dziećmi, organizowałam warsztaty w szkołach i przedszkolach. Prowadziłam własną firmę, w której wykonywałam dekoracje z drewna oraz pracowałam w Bibliotece Miejskiej. Chciałabym do tego wrócić. Chciałabym żyć i robić to samo dalej.

Żeby wyzdrowieć, potrzebuję wsparcia dobrych ludzi. Jesteście moją nadzieją.

Dziękuję za wszystko!  ❤️